graven

Vello knikte vriendelijke naar Piper het was leek weer eens iemand van zijn eigen soort te zijn erg leek. Nou had hij het gevoeld niet meer dat hij de laatste van zijn soort was dat zij wel erg zijn voor hem. Rustige ging Vello weer staan en schudde zich even uit Piper leek hem wel aardige. Maar hij kon het ook mis hebben dalijk viel ze aan. Hoewel hij een stuk groter was dan haar wou nog niet zeggen dat hij meteen won van haar. Hoewel hij zich er niet erg druk om ging maken hij had wel eens vaker gevochten met andere Raptors van zijn soort en die waren een stuk ouder en wat groter. En had zat ook in zijn bloed hij was tenslotte een jager die op vlees jaagde. Het zit vast bij iedere raptor in het bloed. Vello bekeek Piper eens goed ze had sterke en mooie klauwen net zoals hem en zag er gezond uit. Geen slappe Raptor dus wat daar hadden de raptors niks aan mischien dat hij een eigen groep kon maken Raptors waren tenslotte groepsdieren en waren het sterkste als ze samen jagen en leefde. Vello glimlachte vriendelijke naar haar toen ze op een wat verleidelijke manier glimlachte. Was ze hem nou aan het versieren hoewel hij dat niet erg van kon hij een lichte verbazing niet verbergen ze kende elkaar nog niet eens. Hoewel hij Piper ook wel wat beter zou leren kennen. Piper nam wat happen van het karkas en mompelde een bedankje uit Vello glimlachte vriendelijke. ‘Geen probleem hoor.’ Vello ging naast haar staan en keek nieuwgirieg naar haar. Er viel een lange stilte die vello niet zo erg van hij genoot van het gezelschap van Piper en Rappie ook al werd er niet veel gezegd. Na een tijd hoorde hij Piper zeggen en vragen of hij Rappie al lang kende. Vello schudde zijn kop. ‘Nee ik heb Rappie net pas ontmoet. Maar jullie hebben elkaar volgens mij al eens eerder gezien.’ Vello keek even naar Rappie en toen weer naar Piper. ‘Maar vertel eens wat meer over jezelf Rappie en Piper waar komen jullie vandaan bijvoorbeeld.’

Piper voelde zich een beetje bekeken, en de lange stilte hielp daar ook niet echt op. Voorzichtig luisterde ze naar het antwoord van Vello, ze kende elkaar dus nog niet zo lang. Er was dus hoop. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht. Piper hoorde toen pas de vraag van Vello, "Uh, ja ik ken Rappie al" en ze keek naar Rappie. "Ik heb met hem vele avonturen beleefd, sommige wat minder prettig" en Piper gniffelde. "Euhm" ging Piper verder, waar kwam ze vandaan? Voor zover Piper wist was ze hier opgegroeid, haar ouders waren vermoord door een Spinosaurus en haar moeder had alleen haar kunnen redden. Nouja, redden... De spinosaurus had haar ouders als eerste vermoord, maar toen de spinosaurus met Piper's vader bezig was had haar moeder Piper en haar zusjes en broertjes weggestopt. Toen moeder ook vermoord en opgepeuzeld was vond de hongerige Spinosaurus de jonkies al snel, de enige reden dat Piper het heeft overleefd kwam doordat de Spinosaurus geen honger meer had. Piper zag als een flits het angstaanjagende hoofd van de Spinosaurus. Door een vis die uit het water was gesprongen schrok Piper uit haar gedachten, ze moest de vraag van Vello nog beantwoorden. "Ik ben hier geboren, maar mijn ouders zijn alweer vertrokken. Ik moest hier blijven omdat ik zelfstandig moest worden, tja dat gebeurt er als je volwassen word.", Piper probeerde te lachen, maar de depressieve blik in haar ogen zou haar gevoel verraden. Snel keek Piper naar de grond. Gelukkig dacht ze, hij heeft me niet gezien. Na een tijdje had Piper haar gevoel weer op een reitje en ze keek weer omhoog. Vriendelijk keek ze naar Vello, "Waar kom jij vandaan?"

de twee raptors leken gewoon op hun gemak te zijn. ze maakten een praatje. maar ik had opeens dat voorgevoel weer. jongens, ik heb zon gevoel dat ik bekeken word, maar niet door van een van jullie. ach, het zal vast mij zijn. maar ik had dat gevoel nog steeds. ik voel me hier echt niet veilig, hebben jullie dat ook?

Piper leek het gevoel te krijgen alsof ze bekeken werd dat wou hij nou ook weer niet en keek daarom vriendelijk in haar ogen. En waarschijnlijke maakte de stilte het ook niet makkelijke dan. Toen er een kleine glimlach op haar snout kwam glimlachte vello vriendelijke terug. ‘Uh, ja ik ken Rappie al" En Piper keek even naar Rappie. ’Ik heb met hem vele avonturen beleefd, sommige wat minder prettig.’ Piper gniffelde even Vello gniffelde even mee al wist hij niet precies waarom. ’Euhm.’ Ging ze daarna verder en Vello richten zijn blik weer op haar hij was wel benieuwd geworden naar haar. het duurde een tijd voor ze antwoord gaf op zijn vraag. Vello wist dat het dan meestal niet een erg prettige ervaring geweest was of kon zijn geweest. Daarom wachten hij maar rustige af. ‘Ik ben hier geboren, maar mijn ouders zijn alweer vertrokken. Ik moest hier blijven omdat ik zelfstandig moest worden, tja dat gebeurt er als je volwassen word.’ Kwam er na een tijd en er kwam een soort van mistroostige glimlach op haar gezicht. Vello ging er verder niet op in maar had een gevoeld dat het niet helemaal waar was en knikte alleen maar. ‘OKe nou leek eens waar een andere van mij soort te zien.’ Vello gaf haar een kopstoot en keek met wat pretoogjes in haar ogen. Piper had naar haar antwoord haar blik naar de grond gericht en zag er een beetje depressie uit. ‘Gaat het een beetje ik wou je niet pijn doen ik wou alleen een beetje praten.’ Even dacht Vello aan zijn eigen ouders en waar hij vandaan kwam maar schudde snel zijn hoofd hij wou daar niet aan denken nooit meer. Dat was achter hem en gebeurd er was niks wat hij er aan kan doen of wat aan veranderen zodat hij weer terug kan. ’Waar kom jij vandaan?’ Hoorde Vello haar vragen meteen ging zijn gedacht terug naar zijn oude huis en ouders die vermoord waren door zijn eigen groepsleden. Nou door de verraders de schoften. Zijn ouders waren met een stel andere Raptors trouw gebleven aan de andere Groepsleider. Maar de andere had met geweld de groep over genomen en iedereen gedood die zijn trouw niet aan hem beloofde en hem niet wou volgen. Vello zou hem nooit volgen niet zeker niet nadat hij de opdracht gaf om hem en zijn ouders om zeep te helpen gelukkige was hij ontsnap maar de andere hadden zijn ouders te pakken gekregen toen ze probeerde te echte leider te verdedigen. Vello richten zijn hoofd weg van Piper en Rappie en schudde zijn kop en sloot even zijn ogen. ‘OO…Nergens ik heb gewoon wat rond gereisd verder niks specials.’ Vello richten zijn blik even naar de grond toen hij met de rug gericht naar Piper en Rappie stond. Vello toverde even een glimlachje op zijn gezicht en keek toen weer naar de twee dino’s. Ineens gon rappie te praten maar niet over zijn verleden wat verbaast keek Vello rond en richten toen zijn aandacht op Rappie. 'Volgens mij ligt het aan jou maar maak je niet druk we zijn met zijn drieenen. Dus we kunnen makkelijke eentje aan.' Vello glimlachte evne bemoeidigende naar Rappie. Vello voelde zich prima op zijn gemak maar hield voor de zekerheid nou de omgeving goed in de gaten. Hij wou niet hebben dat er ineens een verrassings aanval kwam.

Piper luisterde naar het antwoord van Vello, het leek of hij ook iets wou verbergen. Piper besloot er niet op in te gaan. Toen ze zijn kopstoot voelde glimlachte ze even naar hem, ze zag de twinkeling in zijn ogen. Zelf kon ze de twinkeling ook niet onderdrukken dus lachte ze even verlegen. Het klonk als een domme lach, en meteen daarna kon Piper zich zelf wel slaan. Dom, Dom Dom! Klonk er in Piper's hoofd. Al snel vergat ze dit toen ze Rappie hoorde, nu bekroop het enge gevoel haar ook. Een kleine rilling liep over haar rug, en ze keek om zich heen. "Wat voel je dan Rappie?" vroeg Piper, ze negeerde het antwoord van Vello tegen Rappie, misschien had Rappie wel gelijk. "Ja, Vello je zal wel gelijk hebben" en ze keek weer om zich heen, met z'n drieën zouden ze wel sterker staan, tenminste sterker dan in je eentje. Piper zag dat Vello nu ook minder op zijn gemak was en evenveel om zich heen keek, Piper hoorde iets ritselen en zag een vogel uit de boom vliegen. Even sloeg haar hartje over maar al snel vond die zijn ritme weer, dat was dus niks. Maar het gevoel van bekeken te worden was nog niet weg, nee integendeel. Het werd juist sterker, de iets of iemand die hun bespiedde kwam nu steeds dichterbij. Een beetje uit paniek ging ze dichter bij Vello staan, toen ze doorstond dat ze dichtbij hem stond werd ze een beetje rood. Stiekem hoopte ze dat ze zo even konden blijven staan, ze keek naar Rappie. Die was ook dichtbij genoeg. Piper voelde zich altijd meer op haar gemak als iedereen dicht om haar heen was.

tja, ik ben de kleinste, áls er iemand is, dan moeten ze mij hebben. ik voel een beetje alsof er iets héél groots is en ik word erdoor bekeken. het zal vast mij zijn, vas slecht geslapen ofzow. ik ging even liggen. ik schrok op van een aanwezigheid. ik keek rond, toen zag ik het. twee enorme groene ogen die mij aanstaarden. jongens.. zien jullie dat ook? kijk, recht waar mijn hoofd naartoe wijst. op drie rennen we keihard weg. klaar? eeeeen, tweee, DRIE!

Vello grinnikte zachtjes om de lach van Piper en richten toen zijn aandacht op Rappie die ergens bang voor was. Vello bracht zijn hoofd dicht bij die van hem. Piper keek ook even omzich heen en vroeg daarna. Wat hij voelde Vello knikte instemmend en voegde er nog aan toen. ‘Ja wat is er rappie.’ Misschien was het door de slaap hij had nog niet echt geslapen en hat was al weer ochtend geworden. Vello tilde zijn kop weer omhoog en keek even naar Piper die zich ook niet allemaal op zijn gemak voelde. Vello Snoof wat onrustige en kreeg ook het gevoel dat is in de bossjes lag te leuren. "Ja, Vello je zal wel gelijk hebben" Hoorde Vello, Piper zeggen en knikte even maar was er zelf niet al te zeker van. Er ging een rilling door Vello’s lichaam en Vello keek wat onrustige om zich heen. ‘Er iets is.’ Vello keek even naar Piper die wat dichterbij hem ging staan en ze werd een beetje rood. Vello vond het niet zo erg dat ze wat dichterbij elkaar stonden hij vond dit ook niks. En was wel blij dat hij nou niet alleen was. Toen Rappie met het idee kwam om weg te rennen greep Vello hem meteen bij zijn staart. En Vello schudde zijn kop hoewel hij inderdaad de kleinste was kon hij beter nou bij hem en Piper blijven. ‘Nee we kunnen beter bij elkaar blijven denk ik.’ Met een wat onzekere blik keek hij naar Piper wat zij er van vond. Rappie leek ergens van geschrokken te zijn maar wat. ‘Wat zag je dan, Rappie.’

{goed lezen! 2 groene ogen!}
ik rende voor mijn leven terwijl het beest achter ons tevoorschij kwam. een enorme allosaurus doemde op. allosaurus gespot! eeen enorme allosaurus! ik vluchtte naar mijn hol. jongens zoek een schuilplek waar hij niet bij kan! als het gevaar geweken is dan zoeken we elkaar weer op bij de rivier, waar we net stonden. ik zat in mijn hol toen de enorme poot van de allosaurus voor mijn hol verscheen. hopelijk ziet hij me niet. ik zat zo stil mogelijk. ik rilde wat, maar verder deed ik helemaal niks. een paar minuten later was ie weg. veilig jongens! kom uit je schuilplaats! riep ik.

Piper zag Rappie wegrennen voordat ze het doorhad, wat gemeen! Dacht Piper en met een woedende blik keek ze hem na. Rappie had ze gewoon achter gelaten, nou mooi niet dat ze terug ging. Met een boze blik keek ze nog een keer naar Rappie daarna draaide ze zich om. Ze keek Vello aan, hij had mooie blauwe ogen en was net als Piper blijven staan. Nogal teleurgesteld in Rappie liep ze langs de rivier, de Allosaurus was gelijk achter Rappie aangerend omdat hij een prooi vormde. Hij rende namelijk. Even bleef Piper stilstaan langs de waterkant, ze keek achterom naar Vello. Misschien zou ze hem pas weer over een lange tijd zien. Piper moest er niet aan denken en ze draaide haar hoofd weer naar voren. De wind blies vrolijk in haar gezicht, Piper sloot even haar ogen. "Ga je mee? Of blijf je hier?" zei Piper na een tijdje, ze had een lange stilte onderbroken waarin je alleen de gigantische trillingen van de poten van de Allosaurus had gevoeld. Piper keek naar de grond en ze voelde dat ze had gebloosd. Afwachtend op Vello's antwoord bleef ze zo staan, ze zou het niet erg vinden als hij niet met haar mee wou.

ik liep weer terug. sorry dat ik jullie achterliet jongens. ik was een beetje in paniek snapje? ik bied hierbij mijn excuses aan. dat domme beest had niet eens door dat ik 10 cm van hem verwijderd was. maare, ik schoof een beetje bet mijn voet over de grond. we zijn allemaal raptors. we kunnen een troep oprichten. wij drien zijn natuurlijk de leider en iedereen die raptor is of lijkt mag erin. goed idee? maarja ik word moe, ik ga slapen.

Vello schrok even toen er ineens een Allosaurus de bosjes uitkwam rennen die meteen achter Rappie aanging die wegrende. Vello schudde even zijn kop moest hij er achteraan gaan of gewoon wachten. Piper was net zoals hem blijven staan Vello keek de Troodon wat verbaast na maar ook een beetje boos. Daarna richten hij zijn blik op Piper die ook niet al te groot was maar die was nog gewoon hier. Wat vragend keek vello haar na toen ze naar de rivier toe liep en langs de oever liep. Vello liep achter haar aan en toen hij bij de rivier was nam hij een paar slonken water. Vello voelde hoe de wind over zijn lichaam ging en vrolijke in zijn gezicht baasde toen hij die weer had opgetild en richting Piper keek. "Ga je mee? Of blijf je hier?" Zei Piper na een tijdje, Vello keek haar even aan maar schudde zijn kop het was tijd dat hij weer verder ging. Hij wist zeker dat hij haar en Rappie nog wel eens tegen kwam dat hoopte hij wel. Maar voor dat hij antwoord kon geven kwam Rappie er weer bij. Vello glimlachte vriendelijke naar hem en schudde zijn kop. ‘Het is al goed doe maar rustige drink maar even wat water.’ Maar Rappie had iets anders in gedachten en ging slapen. Vello keek hem even na en glimlachte wat flauwtje. Vello zou nog wel even blijven maar niet lang. ‘Waar wil je dan naartoe Piper?’ En keek met een vragende blik naar Piper.

ik werd na een halfuurtje ofzo weer wakker. sowhee was dat even lekker een tukkie doen. ik ging even wat rennen om wat energie kwijt te raken. had toch niet die zalm gegeten! ik ging bij de riviers staan. een halve zalm kwam eruit. ieeew goor! ik ging bij de rest staan en zij: maar nog over die groep. vinden jullie het goed idee? we zullen een perfect team vormen. dat zal veel handiger zijn voor iedereen. ik wachtte op antwoord. het was even stil. de mogelijkheden zijn bijna grenzeloos; meer voedsel, meer socialiteit, meer lol!

Piper zag dat Rappie weer terug was gekomen, hij leek spijt te hebben. Het kwade gevoel van Piper zakte weer even weg, maar het was nog niet verdwenen! Piper keek voor zich uit, ze hoorde dat Rappie dronk en ze besloot er maar niet op te reageren. "Euh, ik ga denk ik gewoon lopen" en Piper keek naar de grond. Langzaam draaide ze zich om en ze keek naar hoe Rappie aan het bijkomen was, hij had overgegeven! Piper trok een vies gezicht en wendde haar blik af, ze keek nu Vello aan. Ze hoorde nu Rappie's woorden, hij wilde een groep beginnen. Met Vello, haar en hem? Piper wist het niet, ze kende Vello en Rappie nog maar net en dan gelijk een groep vormen? Piper besloot niet te reageren en te wachten op Vello's reactie. Misschien had hij een goed argument om het wel óf niet te doen. Rustig bleef ze staan, het liefst zou zeeen paar stappen naar hun toe doen, maar zelf wist ze ook wel dat het niet verstandig was om het wel te doen, omdat het haar 'weg' gaan actie zou verpesten. Een beetje afwezig leek ze wel, maar haar ogen zeiden iets anders.

{inspiloos}