bij de watervallen

Mara liep tussen de bloemen naar een ondiep meer, ze stopte bij de waterkant, ging op haar achterpoten staan en keek om zich heen of er geen gevaar was. Toen ze zeker wist dat er geen carnivoren in de buurt waren ging ze weer op vier poten staan, bracht haar kop omlaag en dronk wat. Toen haar dorst gelest was liep ze het water in naar een van de watervalletjes. Ze ging onder het kletterende water staan. Het water stroomde langs haar lichaam en voelde heerlijk. Ze ging even op haar achterpoten staan en liep toen weer op vier poten onder de waterval vandaa Rustig schudde ze het water van haar huid.

Mara keek op en zag een Triceratops, gelukkig geen carnivor. Ze liep naar haar toe 'hallo' zei ze ietsje onzeker. Ze ging op haar achterpoten staan voor overzicht op het veld en het meer.

(inspiloos)

Mara keek naar de triceratops 'mijn naam is Mara aangenaam' ze glimlachte vriendeijk 'nee ik ben hier nog niet zo lang' vertelde ze, ze ging weer op vier poten staan 'weet jij of hier misschien dino's zijn die op mij lijken?' vroeg ze.

"Ik ken echt niemand die op jou lijkt"zei Valens kalm en keek om haar heen,een doodse stilte was er in DW. Ze wist weinig te zeggen dus hief ze haar kop wat en gaf een brul en ron weg. Ze had een bosbrand in de verte gezien en ron dus voor haar leven.

'jammer' zei Mara zacht, er klonk een brul: Valens begon te rennen. Mara was even te verbaasd om te bewegen, toen ze weer in deze wereld was kwam ze zelf ook in beweging. Eerst op vier poten maar toen ze harder ging rennen op twee poten. Ze kwam naast Valens rennen 'Wat is er?' vroeg ze.

"Bosbrand"zeio Valens enkel voordat ze tussen de struiken verdween en haar had bezeert aan wat stekelige takken die op de grond lagen. Ze was dan wel sterk maar de pijn drong echt in haar binnen maar ze moest de bosbrand voor zijn. Ze gaf vele harde brullen als teken dat de andere dinosaurussen moesten vluchten voor hun leven.

Mara snoof, ze rook het nu ook. Haar ogen werden groot, ze gooide haar kop in haar nek en brulde. Het geluid was oorverdovend maar effectief: Nu waren er ook vederop brullen te horen van andere dino's. Met stevige passen rande ze door de stekelige struiken, de schrammen waren vervelend maar beter dan levend gebraden worden. Ze versnelde haar pas tot volle snelheid en brulde een tweede keer. Het oorverdovende geluid galmde door de bomen. Het lawaai van het vuur dat aan de bomen wrat klonk nu evenals het hulpgeroep van dino's die al waren ingesloten door het vuur.

dit zegt troodon 2 allemaal) ik zag een parasaurolophus en een triceratops rennen voor hun leven. ik rook iets. ik keek achterom en zag vlammen oplaaien. ik ga samen met mijn troep troodons naast ze rennen. hoe is het!

Piper had de brand geroken, zo snel als ze kon rende ze de dieren voorbij. door het water. aan de andere kant zou ze veilig zijn. rennen. rennen. rennen. overleven!
de stemmen spookte in haar hoofd. ze dacht niet aan de maaltjes die aan het drinken waren.
ze moest overleven, anders zou ze nooit meer eten!

Piper zag de andere dino's naar de andere kant van de brand rennen.
ze wisten echter niet dat de brand het bos aan het insluiten was. als ze niet naar het water gingen zouden ze net als alle andere dino's gebraden worden en geen kant op kunnen.,

"SNEL, HIERHEEN!"
Piper stond versteld van haar woorden. ze ging maaltjes helpen om te overleven?
piper schudde haar hoofd, ze was neit zo medogeloos. ze moest hen ook helpen.
"SNEL HIERHEEN ALS JULLIE NOG WILLEN LEVEN!"

Piper was al halfverwege.

"geloof me maar, als je die kant uitgaat loop je je dood tegemoet..." zei piper stiller, geruisloos zwom ze door. ze had nu wel genoeg gedaan..
ze keek nog een keer om...

ik draaide me naar de kant van piper. ik volg je!

Piper zwom en trapte zo snel als ze kon, ze wilde niet worden gepakt door een waterdier.
of iets anders, ergers, verschrikkelijker.... vuur!

Pipers ogen stronden groot, en geschrokken.

ik zwon net achter piper, door mijn veren kon ik goed zwemmen. achter ons zag ik een vin opduiken...

De bliksem was ingeslagen en het vuur dat wat ontstaan had een gigantishe heisa opgeroepen. Het oer-instinkt om te willen overleven maakte dat iedere dino vluchtte. Ook Toxic kon niet op tegen het natuurgeweld van brandende bomen. Ze wist dat het zou gaan regenen maar regen was niet altijd op tijd. Daarom rende zij ook en Toxic was rg snel. Haar gespierde poten lieten de grond bij iedere stap zachtjes trillen. Het gigantishe lawaai van een brandend bos liet ze achter zich. Ze besloot richting water te gaan en tegen de wind in te lopen zodat ze het vuur niet meer tegen zou komen. Toxic kon door haar krokodil achtige bouw prima zwemmen maar het water was net iets te ondiep en ze liep als het ware over de boden. De kam op hara rug stak boven het water uit. Toen ze haar kop hief om adem te happen zat ze ineens op ooghoogte met een dino die nog niet eens de helft van de lengte van haar kop lang was. Het was een troodon maar Toxic was ongeïntereseert in de kleine dino en ze zwom verder. Het beestje zou nouwelijks haar holle kies - niet dat ze kiezen had - vullen. Ze snoof en liet haar kop weer onderwater verdwijnen.

Mara verhief zich op haar achterpoten en zag een velociraptor aankomen. 'Ik ben weg!' zei ze terwijl ze het op een lopen zette. Ze was zelf ook slim genoeg om te bedenken dat ze te water moest maar het watervallen meertje was hier niet geschikt voor. Ze rende door naar de rivier en die stak ze over. Omdat ze goed kon zwemmen was dat niet moeilijk.

(topic uit)

Piper hoorde iedere dino vol angst rennen, zwemmen en gillen. Meerdere andere dino soorten voegde zich bij Piper in het water, zelfs een spinosaurus! "hoi toxic" bracht Piper droog uit. Piper was bíjna aan de overkant, dan zou ze blijven rennen totdat ze uit de gevarenzone was.

(nu is het uit. ^^)

ondertussen al aan de overkant en ging op een grote rots met wat popcornlibelles zitten kijken hoe iedereen vluchtte ik schreewde droog tegen piper, ook wat popcornlibelles ze zijn heerlijk!

Edit Toxic: Hou het wel een beetje serieus en realistish, oké?